- Μαξιμίνος
- (Maximinus). Όνομα δύο Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
1. Μ. ο Θραξ (Γάιος Ιούλιος Βήρος, 173 – 238 μ.Χ.). Ρωμαίος αυτοκράτορας (235-38 μ.Χ.). Ήταν χωρικός και καταγόταν από γοτθική φυλή της Θράκης. Είχε δυνατή σωματική διάπλαση, έτσι ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος τον προσέλαβε στην αυτοκρατορική φρουρά. Το 235 μ.Χ., ύστερα από τον θάνατο του Σεβήρου, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας και αναγνωρίστηκε από τη Σύγκλητο τον επόμενο χρόνο. Πολέμησε με επιτυχία τους Γερμανούς, τους Σαρμάτες και τους Δάκες, όμως διέρρηξε τις σχέσεις του με τη Σύγκλητο. Ο στρατός τον σκότωσε μαζί με τον γιο του και τα κεφάλια τους στάλθηκαν στη Ρώμη.
2. Μ. ο Δάιας (Γαλέριος Βαλέριος Μάξιμος, ; – 313 μ.Χ.) Ρωμαίος αυτοκράτορας (309-13 μ.Χ.). Ήταν ανιψιός του Γαλέριου και καταγόταν από την Παννονία. Προερχόταν από φτωχή και άσημη οικογένεια, όμως μορφώθηκε χάρη στον θείο του Γαλέριο, ο οποίος ήταν καίσαρας την εποχή που ο Μ. ήταν ακόμα παιδί. Σε πολύ νεαρή ηλικία αντικατέστησε τον θείο του στο αξίωμα του καίσαρα της Ανατολής (305), όταν ο Γαλέριος έγινε αύγουστος μετά την παραίτηση του Διοκλητιανού. Η περιοχή που διοικούσε περιελάμβανε την Αίγυπτο, τη Συρία, την Κιλικία και την Ισαυρία. Το 310 μ.Χ. έγινε αύγουστος και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι σχέσεις του με τους χριστιανούς ήταν αρχικά ομαλές, όμως αργότερα έγινε διώκτης τους και υπήρξε ο πρώτος που τους χρησιμοποίησε σε καταναγκαστικά έργα. Μετά τον θάνατο του Γαλέριου, το σύστημα της τετραρχίας είχε παρακμάσει και η αυτοκρατορία είχε διαιρεθεί σε τρία κράτη, του Κωνσταντίνου, του Λικίνιου και του M., ο οποίος διατηρούσε καλές σχέσεις με τους προηγούμενους. Στις αρχές του 311 μ.Χ. και χωρίς αφορμή, ο Μ. πέρασε τον Βόσπορο και κυρίεψε πόλεις του Λικίνιου. Τελικά, πολέμησε με τα στρατεύματα του Λικίνιου κοντά στην Αδριανούπολη, κατατροπώθηκε και υποχώρησε στην Ταρσό, ενώ λίγο αργότερα μάλλον αυτοκτόνησε με δηλητήριο.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μαξιμίνος Δάιας, σε νόμισμα της εποχής.
Προτομή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαξιμίνου του Θράκα.
Dictionary of Greek. 2013.